Europako Parlamentuko Ingurumen, Osasun Publiko eta Elikagaien Segurtasuneko Batzordeak (ingelesez, ENVI) txosten bat argitaratu du duela gutxi, non gaixotasun zoonotikoen igoeraren eta bioaniztasunaren galeraren arteko harremana azaltzen duen.

Azken hamarkadetan zehar, gaixotasun infekzioso ugari izan dute jatorri zoonotikoa. Horien artean, GIB/HIESA, hegazti-gripea, ebola, arnas sindrome akutu larria (SARS) eta egungo COVID-19 koronabirusaren pandemia (SARS-CoV-2). Hori horrela, kontzientzia hartu dugu gaixotasun zoonotikoen agerraldiarekin lotutako arrisku eta ondorio dramatikoen inguruan.

Egungo pandemiaren kausen artean, kontuan hartzen da bioaniztasunak, basoko bizitzak eta lurraren erabilerak duten zuzeneko edo zeharkako rola.

COVID-19ari gaur egun ematen zaion erantzunak gaixotasunari eustea eta lehen mailako arretan tratamendua ematea izan ditu oinarri, baina, beste kasu askotan bezala, prebentzioa da argi eta garbi konponbide eraginkorrena. Horregatik, hobeto ulertu behar ditugu gaixotasun zoonotikoen agerraldia eta hedapena eragiten duten baldintzak.

Ostalarien, bektoreen, parasitoen eta patogenoen arteko harremanak hainbat faktoreren eragina izan dezake, hala nola bioaniztasunarena, basoko bizitzarena eta lurraren erabilerarena.

Alde batetik, bioaniztasun aberatsa patogenoen iturri potentziala izan daiteke, baina, bestetik, horren galerak ere transmisioa eragin dezake, patogeno batentzako ostalari egokien kopurua areagotuz. Beraz, bioaniztasuna zaintzeak gaixotasun zoonotikoen arriskua murrizten du; izan ere, espezieak euren habitat naturaletan mantentzen dira, eta, horrela, basoko bizitzaren, ganaduaren eta gizakien artean egon daitekeen kontaktua murriztu egiten da.

Txostenaren xedea da gai horri buruzko ikuspegi orokorra ematea, eta Europako Parlamentuari laguntzea ulertzen nola eman behar diren gai horren inguruko legeak, Europar Batasunean eta bertatik kanpo.